Ενοχή… Για πόσο ακόμη;

Εύλογο το ερώτημα, καθώς η ενοχή αφορά σε ένα σφάλμα που διαπράξαμε ή  μια, χωρίς αγάπη, σκέψη που κάναμε  σε παρελθοντικό χρόνο, όμως οι συνέπειες τους μας βαραίνουν στο σήμερα, μας  κρατούν καθηλωμένους και  αδρανείς και δεν μας επιτρέπουν να ζήσουμε το τώρα με αυθεντικότητα και  πληρότητα.

Είμαστε προγραμματισμένοι να νιώθουμε ενοχές. Η ενοχή είναι ένας αβάσταχτος πόνος, είναι η εσωτερική μας κόλαση, τραυματίζει τη σωματική και ψυχική μας υγεία, είναι η πηγή της δυστυχίας μας.  Εδράζει στο υποσυνείδητο και εκπορεύεται από την βαθιά αρχέγονη ενοχή του διαχωρισμού, της απομάκρυνσης από την Πηγή, από την ουσία της ύπαρξής μας.

Για να εξιλεωθούμε, τιμωρούμε και υπονομεύουμε τον εαυτό μας με την πεποίθηση πως όσο πιο πολύ υποφέρουμε  τόσο περισσότερες ελπίδες έχουμε να λυτρωθούμε, αφού θα έχουμε πληρώσει το τίμημα. Είναι μια αδιέξοδη κατάσταση, καθώς, αφού υπάρχει η ιδέα της ενοχής μέσα στο νου μας και μαστιγώνουμε αλύπητα  τον εαυτό μας γι’ αυτό, όταν δεν αντέχουμε να τη φιλοξενούμε μέσα μας,  την μετατρέπουμε σε φόβο, σε θυμό την προβάλλουμε στον κόσμο έξω, του επιτιθέμεθα  και του προσάπτουμε όλες τις ιδιότητες του θύτη. Ακολούθως, εμείς, ως "αθώα θύματα", μπαίνουμε σε θέση άμυνας καθώς νιώθουμε ανασφαλείς, αδύναμοι και τον κίνδυνο να μας απειλεί. 

Όμως η ενοχή μπορεί να κρύβει ένα σπουδαίο δώρο για μας, όταν αναγνωρίζουμε και αποδεχόμαστε με αγάπη και χωρίς ίχνος επικριτικής διάθεσης μια αστοχία μας  ή ένα λάθος μας.  Ναι, σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μεν  η ενοχή αλλά από αυτή τη θέση, από αυτό το επίπεδο κατανόησης, ήδη διαγράφεται το επόμενο βήμα, ξεκινά η δράση για να το δούμε διαφορετικά και να το αλλάξουμε. Γιατί ο καθένας από μας έχει μέσα του ένα αξιολογικό κριτήριο ενοχής, με βάση το οποίο καθορίζει τις επιλογές του και τις εμπειρίες του την κάθε στιγμή.

‘Έχουμε επιλογή! Η συγχώρεση του εαυτού μας και των άλλων είναι ο δρόμος που εξουδετερώνει ό,τι έχει προκαλέσει η ενοχή, μας απαλλάσσει  από τα δεινά μας και μας οδηγεί στην λύτρωση. Η συγχώρεση, όχι από το επίπεδο του εγώ, αλλά από το επίπεδο της ανώτερης νοημοσύνης που φωλιάζει βαθιά μέσα μας και μεταπλάθει τις Ερινύες σε Ευμενίδες σύμφωνα με τους προγόνους μας.