Συχνά οι περιοριστικές πεποιθήσεις αποκαλύπτονται μέσα από τον εσωτερικό μας διάλογο. Συζητήσεις με τον εαυτό μας, εσωτερικοί επικριτές και μια φωνή να εστιάζει σε όσα είμαστε βέβαιοι ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Μια έντονη εσωτερική σύγκρουση χωρίς επίγνωση και μια προβολή που δεν είναι υπαρκτή, αλλά μας καθηλώνει. Οι κραυγές αυτής της εσωτερικής επίκρισης πολλές φορές είναι τόσο δυνατές που μουδιάζουν την ψυχή και παγώνουν την καρδιά μας.
Ερχόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς να γνωρίζουμε αν η ζωή είναι εύκολη ή δύσκολη. Χωρίς να έχουμε ιδέα αν είμαστε σημαντικοί ή ασήμαντοι, αν τα πλούτη αφθονούν ή η φτώχεια υποθάλπει… Στρεφόμαστε τότε στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας, στους γονείς και το περιβάλλον μας, για να μας διδάξουν αυτά που οι ίδιοι βίωσαν και διδάχτηκαν μέσω της πορεία τους και τον τρόπο που τα ερμήνευσαν. Εκεί άλλωστε νιώθουμε, ως παιδιά, ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Ο «σκληρός δίσκος» μας γεμίζει καταγραφές από το περιβάλλον και τις εμπειρίες των παιδικών μας χρόνων. Το υποσυνείδητό μας καταγράφει τα πάντα, δεν ξεχωρίζει τι πρέπει να κρατήσει ή να αφήσει.
Μεγαλώνοντας και προχωρώντας στην ζωή, αυτό το βαρύ φορτίο των πεποιθήσεων το κουβαλάμε μαζί μας. Βρίσκεται μέσα μας. Μοιάζει με μεγάλο παγόβουνο που φτάνει πολύ βαθειά και οι εσωτερικές, καλά κρυμμένες αντιστάσεις μας, το κρατούν κάτω από την επιφάνεια. Όσο πιο βαθύ είναι το παγόβουνο, τόσο πιο χαώδης γίνεται η ζωή μας και βυθίζει την καρδιά και το ΕΙΝΑΙ μας.
Οι περιοριστικές πεποιθήσεις έχουν την δύναμη να μας σταματούν ακόμη και όταν διαπρέπουμε. Ο εσωτερικός κριτής μας πείθει ότι δεν αξίζουμε, δεν μπορούμε, δεν είμαστε τόσο έξυπνοι, δεν έχουμε τις ικανότητες και τις δεξιότητες… και τότε βυθιζόμαστε στην αυτολύπηση.
Δεν είναι όμως έτσι.
Ό,τι πρέπει να φύγει από το μονοπάτι, καθαρίζει το μονοπάτι…
Όλοι έχουμε τη δυνατότητα να καθαρίσουμε το μονοπάτι μας από όλη αυτή την αυτό-υπονόμευση που βάζει εμπόδια στο δρόμο μας. Η ζωή μας δεν αλλάζει με μια εντυπωσιακή αποκάλυψη, αλλάζει με μικρομετατοπίσεις. Μια μικρομετατόπιση είναι η αλλαγή μιας πεποίθησης, αλλά χρειάζεται πρόθεση, αναγνώριση και συνειδητοποίηση.
Με ποιον τρόπο μπορούμε να εξαλείψουμε αυτό μας υπονομεύει?
- Προσδιορισμός της περιοριστικής πεποίθησης. Αποκτούμε πλήρη επίγνωση της φωνής στο μυαλό που μας επικρίνει και ξεκαθαρίζουμε τί είναι αυτό που κρυβεται πίσω από αυτή την φωνή.
- Φτάνουμε στην αλήθεια. Σκαλίζουμε το γεγονός για να φτάσουμε στη ρίζα του. Εξετάζουμε αντικειμενικά από πού ακριβώς προέρχεται αυτή η φωνή που μας καθηλώνει και μας παγώνει. Παρατηρούμε προσεκτικά την διαστρέβλωση που υπάρχει σ’αυτήν και το πόσο μεγάλο θόρυβο κάνει στο μυαλό μας.
- Δημιουργούμε με πρόθεση μια νέα πεποίθηση. Αφού προσδιορίσουμε και βρούμε τι ακριβώς θέλουμε να αλλάξουμε, ποιές σκιές θέλουμε να φωτίσουμε, δημιουργούμε μια νέα πεποίθηση που συνάδει με την αλήθεια μας. Η παλιά πεποίθηση παύει να τροφοδοτείτε πλέον και όταν κάτι δεν τροφοδοτείτε, λιμοκτονεί…
Κάτι που προσωπικά βρίσκω πολύ ωφέλιμο, όσον αφορά στην δημιουργία μιας καινούργιας πεποίθησης, είναι η δημιουργία μιας φανταστικής ξεχωριστής περσόνας/φωνής για τον εσωτερικό κριτή μου, διαφορετικό από τον πραγματικό μου εαυτό. Αυτή η περσόνα έχει τη μορφή μιας γελοίας καρικατούρας, η οποία κάθε φορά που προσκολλάται στον αρνητισμό, γίνεται ακόμη πιο γελοία, και αμέσως συνειδητοποιώ πόσο γελοίοι είναι και οι δικοί μου περιορισμοί και φόβοι. Αλλάζοντας, λοιπόν, την εικόνα και τα χαρακτηριστικά αυτής της περσόνας/φωνής, μειώνουμε και αλλάζουμε την αξιοπιστία της.
Ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε όλα αυτά που μας καθηλώνουν, τις βαθιές αυτές πεποιθήσεις, στάσεις, εικασίες, για το ποιοι είμαστε, τι είμαστε, πώς λειτουργεί ο κόσμος, τι είμαστε ικανοί να πετύχουμε, τι αξίζουμε και τι είναι δυνατό….
Ας κρατήσουμε μόνο το τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ και πώς μπορούμε να κάνουμε αυτό το σύντομο πέρασμά μας από τη γη ενσυνείδητα, ελεύθερα και σωστά.
«Δεν είναι τα πράγματα που δεν ξέρουμε που μας βάζουν σε μπελάδες. Είναι τα πράγματα που νομίζουμε ότι ξέρουμε.» Μαρκ Τουέιν
Ξένια Αργυρού
Life & Transformantional Coach